پارسه (تخت جمشید) در هفتاد کیلومتری شیراز و نزدیکی مرودشت قرار گرفته است. عملیات ساخت تخت ‌جمشید در حدود سال‌های 520 پیش از میلاد و به فرمان داریوش بزرگ هخامنشی آغاز شد و بخش اعظم آن پس از هفتاد سال در حدود 450 پیش از میلاد در زمان پادشاهی اردشیر یکم ساخته شد و به پایان رسید. اما عملیات ساختمانی بخش‌های دیگری از تخت‌جمشید تا پایان پادشاهی هخامنشیان ادامه داشت. چنان که ساختمان «دروازۀ نیمه تمام» گواهی می‌دهد، پس از 90 سال همچنان کار ساخت ‌و ساز و گسترش بناهای تخت‌جمشید ادامه داشته است.

برای ساخت تخت جمشید حدود بیست و پنج هزار کارگر و استاد کار و هنرمند و صنعت گر بطور مستمر کار می کردند و در فصل زمستان اگر هوا خیلی سرد می شد کار را تعطیل می نمودند ولی مزد آن ها پرداخت می شد. تمام کارگرانی که در پرسپولیس کار می کردند مزد می گرفتند و بیگاری نمی کردند در صورتی که برای ساخت یک هرم یا معبد در مصر تمام مردان مصری به بیگاری گرفته می شدند و به آن ها مزدی نمی دادند. از کتیبه های بدست آمده از تخت جمشید مشخص است که مزد استادان صنعتگر و هنرمند چه ایرانی و چه غیر ایرانی که در تخت جمشید کار می کردند زیاد بوده و هر پنج روز یک «داریک» که سکه طلای داریوش بود دریافت می کردند در حالی که در همان موقع قیمت یک گوسفند یک «سیگلو» برابر با یک بیستم داریک بوده است.

مصالحی که در ساخت تخت جمشید بکار می رفت تماما از مصالح درجه اول بود و حتی «ساروج» در آن بکار نرفته مگر ساروج پخته که همان سیمان امروزیست. برای ساخت کاخ پارسه بیست نوع سنگ مرمر و ده نوع چوب گران بها استفاده شده است. برای سقف تالار ها از چوب درختان سدر لبنان و برای نرده پلکان ها و بالکون ها از چوب فوفل یا چوب گز که بعد از تراش و جلا دادن بسیار زیبا می شود استفاده می کردند.

«سوئی داس» مورخ رومی می گوید که پرسپولیس اولین عمارت ایرانی است که در آن آبگینه به کار رفت و منظور او از آبگینه، شیشه هایی است که امروزه بر پنجره ها نصب می کنند تا این که نور وارد شود بدون این که باد وارد گردد.

آن گونه که از لوح های هخامنشی بر می آید 25 هزار کارگر 10 ساعت در تابستان و 8 ساعت در زمستان کار می کرده اند و به هر خانواده از کارگران به غیر از مزد آن ها روزانه 250 گرم گوشت همراه با روغن، کره، عسل و پنیر می داده اند و کارگران هر 10 روز یک بار استراخت داشتند.

در پارسه یک هشتم مزد کارگران به آن ها داده نمی شد و در صندوقی به فرمان داریوش بزرگ باقی می ماند تا این که کارگر یا استادکار هنگامی که نخواهد کار کند یا بخواهد به وطن بازگردد پس انداز قابل توجهی داشته باشد و از کاگر سوال می شد که اگر زندگی را بدرود گفت پس انداز او را به چه کسی بدهند.

نام اصلی تخت جمشید، آن گونه که در کتیبه های شاهان هخامنشی آمده «پارسه» است اما امروزه مجموعه ی این بناها را به نام «تخت‌جمشید» می‌شناسیم زیرا بعد از فروپاشی هخامنشیان، مردم دیگر نمی توانستند کتیبه ها و لوح ها را بخوانند. به این دلیل نام آن را فراموش کردند و آن را تخت جمشید یا قصر شاهی جمشید، پادشاه اسطوره ای ایران که در شاهنامه آمده است نامیدند. در کتاب‌های جغرافیانویسان و سیاحان سده‌های گذشته از آن با نام‌های «قصر جمشید»، «چهل منار» و «چهل ستون» نیز یاد شده است و یادگار نبشته‌ای از روزگار ساسانیان آنرا «صد ستون» نامیده است. یونانیان و به تبع آن تمام کشورهای مغرب زمین نیز آن را پرسپولیس (Persepolis) می‌نامند.

این سرمایه عظیم ملی توسط اسکندر ملعون به آتش کشیده شد و سقف ها و خیلی از ستون ها و درهای چوبی زیبای آن در آتش سوخت و تبدیل به ویرانه شد. بعد از آن در هنگام تصرف ایران در سالیان بعد توسط بیگانگان به تصور این که این محل بت خانه است، اکثر نقوش برجسته و به جای مانده را تخریب کردند. دولت های اروپایی و آمریکایی نیز به منظور باستان شناسی اکثر آثار تخت جمشید را به غارت بردند و در موزه های لندن، پاریس، مسکو و آمریکا قرار دارند.

:: موضوعات مرتبط: علمی , درباره ی شهر ها , ,
:: بازدید از این مطلب : 435

|

امتیاز مطلب : 17

|

تعداد امتیازدهندگان : 4

|

مجموع امتیاز : 4

ن : [cb:post_author_name] ت : [cb:post_create_date] نظرات ()

شهر خاروانا (xarvana)

خاروانا یکی از شهرهای استان آذربایجان شرقی ایران است. این شهر مرکز بخش خاروانا است.دیزمار ارسباران به مرکزیت تاریخی خاروانا ، بزرگترین محال ارسباران(قره داغ) بوده که از طرف غرب با شهرستان مرند , از طرف شمال به رود ارس و از طرف شرق به محال ازومدول(ورزقان) و از طرف جنوب به بخش صوفیان و شهر تبریز ختم می شود .دیزمار 105 آبادی داشته و اکنون بخش سیه رود ضمیمه شهرستان جلفا , محال رودقات ضمیمه بخش صوفیان, دهستان کوه کمر ضمیمه دهستان زنوز از توابع مرند و دیزمار شرقی ضمیمه شهرستان کلیبر شده است و تنها دیزمار مرکزی به مرکزیت خاروانا جایگاه خود را حفظ کرده است.دهستان دیزمار مرکزی یکی از دهستان‌های استان آذربایجان شرقی است که در بخش خاروانا شهرستان ورزقان واقع شده‌است. محال دیزمار ارسباران بمرکزیت تاریخی خاروانا مشتمل بر 105 روستا از 12 کیلومتری ورزقان از روستای علویق شروع می‌شود.دیزمار از طرف جنوب شرقی به شهر تبریز و از طرف جنوب غربی به دهستان رودقات از توابع بخش صوفیان ، از طرق غرب به دهستان‌های زنوز از توابع مرند ، دهستان ارسی از توابع هادیشهر ، محال هرزندات مرند، دهستان بناب جدید(بناب مرند) و از طرف شمال با رود مرزی ارس و از طرف شرق با محال ازومدول ، دهستان‌های منجوان و حسن آباد از توابع بخش خداآفرین ختم می‌شود.
در گذشته دیزمار منطقه یکپارچه‌ای بوده که شهر توریستی خاروانا مرکز سیاسی و روستای تاریخی اشتبین مرکز فرهنگی آن محال به حساب می‌آمد.
بنابر سرشماری مرکز آمار ایران، جمعیت بخش خاروانای شهرستان ورزقان در سال ۱۳۸۵ برابر با 19362 نفر و جمعیت شهر خاروانا 2512 نفر بوده است .
این شهر دارای دو واحد دانشگاهی آزاد وپیام نور می باشد که در دومقطع کاردانی وکارشناسی دانشجویان دراین واحد ها تحصیل می کنند.

 

:: موضوعات مرتبط: درباره ی شهر ها , ,
:: بازدید از این مطلب : 637

|

امتیاز مطلب : 10

|

تعداد امتیازدهندگان : 2

|

مجموع امتیاز : 2

ن : [cb:post_author_name] ت : [cb:post_create_date] نظرات ()